“Λα Τραβιάτα” του Τζουζέπε Βέρντι

Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών και ο Σύλλογος Φίλων Βιβλιοθήκης διοργανώνουν σειρά κινηματογραφικών προβολών σημαντικών παραστάσεων όπερας κλασικού μπαλέτου και φολκλορικών υπερθεαμάτων.

Σκοπός αυτής της δραστηριότητας είναι να αναδείξει για ακόμη μια φορά τις μεγαλύτερες απολαύσεις του παγκόσμιου πολιτισμού που είναι η κλασική μουσική, η όπερα και το μπαλέτο.

Οι προβολές θα γίνονται μια φορά το μήνα στο αμφιθέατρο της Βιβλιοθήκης, με ελεύθερη είσοδο. Όπερα  5  Μαρτίου 2012  (ώρα 20:00)

Αμφιθέατρο Δημόσιας Βιβλιοθήκης Σερρών «Γεώργιος Καφταντζής»

Με την Ορχήστρα της Όπερας της Ζυρίχης και τη  Μουσική Διεύθυνση Φραντς Βέλζερ - Μεστ

Λιμπρέτο  Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε

Η παράσταση είναι του 2005 στην Όπερα της Ζυρίχης.

“Λα Τραβιάτα”  του Τζουζέπε Βέρντι

Το έργο Λα Τραβιάτα είναι ένα από τα δημοφιλέστερα έργα, όχι μόνο του Βέρντι αλλά και γενικότερα στο είδος της όπερας. Σχεδόν κάθε χρόνο το συγκεκριμένο έργο ανεβαίνει σε μεγάλες όπερες του κόσμου και με μια νέα σκηνοθεσία.

Λα Τραβιάτα. Μια όπερα που διεγείρει συναισθήματα και συγκινεί, ενώ κρατά όπως πρώτα το φιλόμουσο κοινό σε ένταση. Και συνεχίζει να γοητεύει με την εκφραστικότητα της μουσικής της και με την καλά δομημένη δραματική της υπόθεση, άφθαρτη στην πορεία του χρόνου. Ίσως γιατί, πέρα από την έμπνευση του δημιουργού, το έργο αυτό είναι πρώτα απ’ όλα μια όπερα γήινη, ανθρώπινη και προσιτή, μια όπερα που εξυμνεί τον έρωτα και τη ζωή αγγίζοντας εύκολα τον καθένα από τους ακροατές της.

Ο έρωτας ενός νέου, του Αλφρέντο, προς την όμορφη εταίρα Βιολέτα, μεγαλύτερη ηλικιακά και σαφώς εμπειρότερη στη ζωή και στον έρωτα, αποτελεί τον πυρήνα της υπόθεσης του έργου.

Γύρω από αυτόν διαπλέκονται οικογενειακά ήθη, κοινωνικές συμβάσεις και αντιθετικά δίπολα που δομούν διαδραστικά την εξέλιξή του.

Είναι η «Παραστρατημένη» που, με τη θυσία και την παραχώρηση των δικών της επιθυμιών στη συμβατική καθεστηκυία κοινωνική λογική, εξαγνίζεται και αποκτά ένα φωτεινό πρόσωπο, συμπαρασύροντας στη λάμψη του τον σκοτεινό μικρόκοσμο μιας απρόσωπης, σίγουρα έντονα υποκριτικής, πάντοτε διεφθαρμένης μεγαλοαστικής κοινωνίας.

Ο Βέρντι εκμεταλλεύεται το περιεχόμενο του κειμένου, που αντλείται από τη γνωστή «Κυρία με τις καμέλιες» του Δουμά, και το μετασχηματίζει μουσικά. Κατακτά το νόημα του λογοτεχνικού έργου με τη μουσική του, δομεί τους χαρακτήρες του μαστορικά, με λυρισμό και πάθος, προτάσσει το τραγούδι και οδηγεί την όπερά του σε μια αριστουργηματική κορύφωση, εμβληματική για το μελόδραμα του 19ου αιώνα. Το τέλος του έργου έρχεται μοιραία. Είναι το αναπόφευκτο, η φυσική εξιλέωση της άρρωστης πρωταγωνίστριας.