Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα σύγχρονων γυναικών καλλιτεχνών που κατάγονται από χώρες του Αραβικού Κόσμου και της Μέσης Ανατολής, αν και λόγω ιστορικών και πολιτικών συνθηκών υποχρεώθηκαν να απομακρυνθούν από τον τόπο καταγωγής τους και να εγκατασταθούν σε χώρες του δυτικού κόσμου, μόνιμα ή παροδικά.
Μέσα από ένα ευρύ φάσμα εικαστικών μέσων (φωτογραφία, βίντεο, σχέδιο, εγκατάσταση, ζωγραφική, περφόρμανς, τα έργα των Μόνα Χατούμ, Λάρα Μπαλάντι, Ζινέμπ Σεντίρα, Ντιάνα Αλ Χαντίντ, Χαϊβ Καχραμάν, Ζουλίκα Μπουαμπντελάχ και Μαχίντα Κατάρι. συνθέτουν το στοιχείο της απειλής και της ανησυχίας με τη θελκτικότητα της άψογα σχεδιασμένης φόρμας, προκαλώντας ανάμεικτες αντιδράσεις έλξης και απώθησης.
Κοινό χαρακτηριστικό των γυναικών καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση «Ανησυχητικές Μούσες» είναι η δίψα τους να υπερβούν τους όποιους περιορισμούς αντιμετώπιζαν λόγω καταγωγής, θρησκευτικών αντιλήψεων, έμφυλων διακρίσεων και πολιτικών συνθηκών στις κοινωνίες από τις οποίες προέρχονταν, επιτυγχάνοντας μια κριτική αξιοποίηση εργαλείων και πρακτικών από διαφορετικά πολιτισμικά συστήματα.
Η στάση τους θα μπορούσε συνολικά να θεωρηθεί ως μία ενδιάμεση κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την άρνηση υποταγής σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία στις χώρες καταγωγής, αλλά και από τη μη ολοκληρωτική ενσωμάτωση στα νέα περιβάλλοντα, επιλογή που καθιστά τη συγκρότηση της ταυτότητας μια διαρκώς εξελισσόμενη διεργασία, ισχυροποιεί την αυτόνομη καλλιτεχνική δημιουργικότητα και συμβάλλει στην πρόκληση πολλαπλών –συχνά αντιφατικών- αναγνώσεων στα έργα τους.
Η συγκροτημένη προσπάθεια άρσης των αυστηρών κανονιστικών προτύπων που επιβάλλουν η οικογένεια, η παράδοση και το πολιτισμικό πλαίσιο και η διαμόρφωση μιας πολυσυλλεκτικής δημιουργικής ταυτότητας δομούν τον άξονα της ομώνυμης έκθεσης που παρουσιάζεται στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.
Η έκθεση διερευνά την πολυπλοκότητα του προσωπικού βιώματος και τους τρόπους με τους οποίους οι δημιουργοί προσδίδουν εικαστική μορφή στην εμπειρία του εκπατρισμού παίρνοντας μια συνειδητή απόσταση από το σύστημα πολιτισμικών αναφορών με το οποίο γαλουχήθηκαν.
Η αλληγορική εικόνα της ανησυχητικής μούσας λειτουργεί ως κοινό εννοιολογικό υπόστρωμα και συμβολική αναπαράσταση της ελευθερίας του καλλιτέχνη να «προσκαλεί διαφορετικές μούσες», να κινείται δηλαδή επιλεκτικά ανάμεσα σε ποικίλες παραδόσεις ενσωματώνοντας, απορρίπτοντας, μεταπλάθοντας και ανανοηματοδοτώντας όσα στοιχεία κρίνει απαραίτητα από τις κουλτούρες με τις οποίες συνδιαλέγεται. Παράλληλα, υπερασπίζεται την αποφυγή των τυποποιήσεων και των υπερβολικών απλουστεύσεων σε σχέση με ζητήματα ταυτότητας και καταγωγής.
Μέσα από ένα ευρύ φάσμα εικαστικών μέσων (φωτογραφία, βίντεο, σχέδιο, εγκατάσταση, ζωγραφική, περφόρμανς, τα έργα των Μόνα Χατούμ, Λάρα Μπαλάντι, Ζινέμπ Σεντίρα, Ντιάνα Αλ Χαντίντ, Χαϊβ Καχραμάν, Ζουλίκα Μπουαμπντελάχ και Μαχίντα Κατάρι. συνθέτουν το στοιχείο της απειλής και της ανησυχίας με τη θελκτικότητα της άψογα σχεδιασμένης φόρμας, προκαλώντας ανάμεικτες αντιδράσεις έλξης και απώθησης.
Κοινό χαρακτηριστικό των γυναικών καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση «Ανησυχητικές Μούσες» είναι η δίψα τους να υπερβούν τους όποιους περιορισμούς αντιμετώπιζαν λόγω καταγωγής, θρησκευτικών αντιλήψεων, έμφυλων διακρίσεων και πολιτικών συνθηκών στις κοινωνίες από τις οποίες προέρχονταν, επιτυγχάνοντας μια κριτική αξιοποίηση εργαλείων και πρακτικών από διαφορετικά πολιτισμικά συστήματα.
Η στάση τους θα μπορούσε συνολικά να θεωρηθεί ως μία ενδιάμεση κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την άρνηση υποταγής σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία στις χώρες καταγωγής, αλλά και από τη μη ολοκληρωτική ενσωμάτωση στα νέα περιβάλλοντα, επιλογή που καθιστά τη συγκρότηση της ταυτότητας μια διαρκώς εξελισσόμενη διεργασία, ισχυροποιεί την αυτόνομη καλλιτεχνική δημιουργικότητα και συμβάλλει στην πρόκληση πολλαπλών –συχνά αντιφατικών- αναγνώσεων στα έργα τους.
Η συγκροτημένη προσπάθεια άρσης των αυστηρών κανονιστικών προτύπων που επιβάλλουν η οικογένεια, η παράδοση και το πολιτισμικό πλαίσιο και η διαμόρφωση μιας πολυσυλλεκτικής δημιουργικής ταυτότητας δομούν τον άξονα της ομώνυμης έκθεσης που παρουσιάζεται στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.
Η έκθεση διερευνά την πολυπλοκότητα του προσωπικού βιώματος και τους τρόπους με τους οποίους οι δημιουργοί προσδίδουν εικαστική μορφή στην εμπειρία του εκπατρισμού παίρνοντας μια συνειδητή απόσταση από το σύστημα πολιτισμικών αναφορών με το οποίο γαλουχήθηκαν.
Η αλληγορική εικόνα της ανησυχητικής μούσας λειτουργεί ως κοινό εννοιολογικό υπόστρωμα και συμβολική αναπαράσταση της ελευθερίας του καλλιτέχνη να «προσκαλεί διαφορετικές μούσες», να κινείται δηλαδή επιλεκτικά ανάμεσα σε ποικίλες παραδόσεις ενσωματώνοντας, απορρίπτοντας, μεταπλάθοντας και ανανοηματοδοτώντας όσα στοιχεία κρίνει απαραίτητα από τις κουλτούρες με τις οποίες συνδιαλέγεται. Παράλληλα, υπερασπίζεται την αποφυγή των τυποποιήσεων και των υπερβολικών απλουστεύσεων σε σχέση με ζητήματα ταυτότητας και καταγωγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου