ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΑΡΑΔΕΣ

Μάρτιος 2010
Τα τελευταία 10 χρόνια εργάζομαι για τον ΑΡΧΕΛΩΝ και σε 3 ηπείρους της γης, για τις θαλάσσιες χελώνες. Έχω ζήσει πράγματα που δεν θεωρούσα ποτέ πιθανά.
Ο κύκλος της ζωής των θαλάσσιων χελωνών είναι εκπληκτικός : τα νεογέννητα χελωνάκια ξεπροβάλουν από την άμμο και τρέχουν με αγωνία; για τη ζωή τους προς τη θάλασσα, οι μητέρες χελώνες διανύουν χιλιάδες μίλια για να γεννήσουν τα αυγά τους, σε μια φωλιά στην παραλία που οι ίδιες γεννήθηκαν, δίνοντας έτσι συνέχεια στην αλυσίδα ζωής.
Φυσικές απειλές βεβαίως υπάρχουν, τόσο στη στεριά όσο και στη θάλασσα. Υπάρχουν θηρευτές που παίρνουν το μερίδιό τους. Αλλά έτσι συμβαίνει στη φύση.
Οι ανθρώπινες όμως απειλές είναι οι πιό ύπουλες και ξεπερνούν τους φυσικούς θηρευτές. Η τυχαία σύλληψη στα δίχτυα και η σύγκρουση με ταχύπλοα σκάφη είναι από τις πρώτες απειλές που μου έρχονται στο μυαλό. Οι άνθρωποι που εμπλέκονται στην προστασία της θαλάσσιας χελώνας τις αποδοκιμάζουν και αγωνίζονται να βρουν λύσεις.
Λέω όμως ξανά οτι έχω ζήσει πράγματα που δεν θεωρούσα ποτέ πιθανά. Κάποιοι ψαράδες κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για να βοηθήσουν τις χελώνες : περιπολούν στις παραλίες προστατεύοντας τα αυγά απο λαθροθήρες, διασώζουν τραυματισμένες χελώνες μεταφέροντάς τες με το καίκι τους, και αλλάζουν συνήθειες ψαράματός τους προκειμένου να πιάνονται όλο και λιγότερες χελώνες στον εξοπλισμό τους.

Αλλά αυτό που είδα δεν έπρεπε ΠΟΤΕ να έχει συμβεί.

Ο «Νικόλας», μια αρσενική Καρέττα διακομίστηκε στο Κέντρο Διάσωσης Θαλάσσιων Χελωνών του ΑΡΧΕΛΩΝ από τη Μύκονο πριν από λίγες ημέρες. Είχε ένα πολύ σοβαρό τραύμα στο κεφάλι, το οποίο είχε προκληθεί με πρόθεση από μοχθηρό και κακόβουλο ανθρώπινο χέρι.

Δυστυχώς αυτή φαίνεται να είναι η «μοίρα» πολλών θαλάσσιων χελωνών που βρίσκονται στις ελληνικές θάλασσες. Οι προσπάθειες που καταβάλλονται να αλλάξει αυτό το καθεστώς, μέσω της πληροφόρησης και της εκπαίδευσης, είναι πολλές αν και μέχρι τώρα τα αποτελέσματα είναι αργά αλλά ενθαρρυντικά.

Εν τούτοις στην περίπτωση του «Νικόλα», ο νους αυτού του αυθαίρετου και στυγερού ατόμου δεν σταμάτησε εκεί. Αφού τσάκισε το κεφάλι του άμοιρου ζώου, εξακολούθησε να τον βασανίζει.

Σφυροκόπησε όχι ένα αλλά δύο καρφιά στο κρανίο του, προκαλώντας μη αναστρέψιμη βλάβη στον εγκέφαλό του, αφήνοντάς τον όμως ακόμη ζωντανό με αφόρητους πόνους.

Αυτού του είδους η συμπεριφορά με αρρωσταίνει. Με κάνει να ντρέπομαι για το ανθρώπινο είδος. Πώς μπορεί ένα άνθρωπος να κάνει κάτι τέτοιο;

Στην οικογένειά μου, υπάρχουν πολλοί ψαράδες. Με μεγάλωσαν και με έμαθαν να δείχνω σεβασμό για τη φύση και όλα τα ζώα.

Ξέρω καλά ότι οι περισσότεροι ψαράδες στην Ελλάδα είναι υπεύθυνοι και καλοί άνθρωποι. Έχω έρθει σε επαφή με αρκετούς που έχουν βοηθήσει στη διάσωση θαλάσσιων χελωνών, που μου τηλεφωνούν να ρωτήσουν νέα για την «χελώνα τους» και εγώ τους ενημερώνω πάντα σχετικά με την απελευθέρωσή της. Υπάρχουν όμως και αυτοί οι λίγοι που κηλιδώνουν τη φήμη των πολλών, ξεσπώντας την οργή τους αναίτια στις χελώνες.

Σοβαρά και αυστηρά μέτρα θα πρέπει να ληφθούν ώστε να αποτρέψουμε την επανάληψη αυτού του γεγονότος. Ο δράστης πρέπει να βρεθεί, να συλληφθεί και να δικαστεί. Πραγματικά ελπίζω ότι θέτοντας ένα ουσιαστικό τέτοιο παράδειγμα, αυτού του είδους η αποτρόπαια συμπεριφορά θα πάψει να υφίσταται.

Δυστυχώς ο «Νικόλας» δεν έχει επιλογές και καμία θεραπευτική αγωγή δεν μπορεί να τον σώσει. Η ευθανασία θα τερματίσει το μαρτύριό του.

Όλοι εσείς μπορείτε να βοηθήσετε να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή τη συμπεριφορά.

Βασίζομαι σε όλους σας και στον καθένα από εσάς ξεχωριστά.

Αυτό που είδα, δεν θέλω ΠΟΤΕ να το ξαναδώ.

Παύλος Τσάρος

Συντονιστής Δικτύου Διάσωσης ΑΡΧΕΛΩΝ